Wat is nieuw?!

"Support the Local Musician"

Hallo! Mag ik heel even je aandacht?
De tekst hier onder is maar 20 seconden lezen en je helpt er iemand heel erg mee!

Recent zijn wij een nieuw project gestart; "Support the Local Musician".
Tijdens dit project willen wij jou (de lokale muzikant) een steuntje in de rug te geven.
Wil jij graag jouw eigen muziek (of die van iemand anders) terugvinden op onze website, in onze video's en socialmedia pagina's?
Klik dan op de button hier onder om je in te schrijven.

Wees niet bang, het is kosteloos en je zit nergens aan vast.
Het enige wat wij willen, is jou groter maken!

Waar ben ik:

Waar ben ik geweest:

Hoe is de reis verlopen:

Van Skopje naar Thessaloniki:
Ik kan me nog wel herinneren dat ik met samengeknepen billen bij de grenspost aankwam om naar Griekenland te gaan.
Dan zal je misschien wel denken; "Hoezo? Het is toch geen probleem om de grens over te gaan, je doet toch niks verkeerd?"
Ja dat klopt, ik deed ook niks verkeerd... Maar omdat ik bij mijn vorige rit (van Tirana naar Skopje) 2 keer mijn hele auto moest leeghalen voor een drugsonderzoek en ik geen groene kaart bij me had, werd een rit van circa 6 uur, op een gegeven moment 28 uur. 
Ik mag aannemen dat ook jij snapt dat niemand zin heeft in zo'n rit, met maar 1 uur slaap...
Tijdens mijn rit naar Noord Macedonië heb ik een speciale ticket voor 7 dagen moeten kopen, omdat ik mijn groene kaart niet bij me had.
Gelukkig kon ik hierdoor zonder zorgen de grens over naar Griekenland.
Vanaf het moment dat ik eenmaal de grens over was, was het super relaxed rijden.
Het landschap was prachtig, de wegen waren vele malen beter en ik was onderweg naar een nieuw avontuur...

Van Tirana naar Skopje:
Jeetje mina, wat heb ik veel meegemaakt onderweg!
Ik heb zoveel meegemaakt dat ik het niet allemaal op deze pagina kan zetten.
Ben je benieuwd waarom ik er 28uur over heb gedaan om in Skopje te komen?
Laat het me weten via de pagina ¨Contact¨ en ik zal je een email sturen met een bijgevoegd document over het hele verhaal.
Veel plezier met het lezen van de andere pagina's!

Van Podgorica naar Tirana:
Aangezien het super gezellig was bij de accommodatie ben ik pas om 14:00uur vertrokken vanuit Podgorica.
Het eerste stuk rijden ging vlekkeloos , want ik was om 15:00uur al bij de douanepost.
Eenmaal hier aangekomen begon de vertraging op te lopen, want er was een file van circa 00:20uur.
Toen ik over de grens was begon ik helemaal in te kakken, dus heb ik mijn auto aan de kant gezet om
vervolgens één uur mijn ogen dicht te doen.
Om 16:30uur heb ik de auto weer gestart en heb toen de aankomende half uur gereden zonder zorgen.
Daarna begon het spannend te worden en heb ik één ding zeker wel geleerd.
Als ze in Albanië aangeven dat je maximaal 20 km/u moet rijden, doe dat dan ook!
Ga geen 30 km/u rijden, want dit kan funest zijn voor je auto.
De wegen in Albanië zijn op sommige delen zo slecht onderhouden, dat ze bijna op elke hoek van de straat een garage hebben.

Van Mostar naar Podgorica:
Google Maps liegt! Het is helemaal geen 03:30uur...
Naja,, je kan het doen in 03:30uur, maar dan moet je met 120km/u door de bergen rijden, internet hebben voor je navigatie, geen file hebben en geen problemen hebben bij de douane. Bij mij was dit niet het geval, ik zal je even uitleggen waarom:
- De maximale snelheid was 60 km/u
- Ik was te stom om de route niet te downloaden
- File, dat hoort er soms bij
- Ja, de douane... Ik zal je daar wat meer over vertellen

De douane: Omdat ik geen internet had en alles moest doen via een plattegrond van Google Maps, ben ik door het dorpje Grab gereden.
Aan het einde van dit dorpje heb je een douanecontrole. Yes dacht ik! Ik ga de goede kant op, nog 2:30uur en dan ben ik in.....
Voordat ik mijn zin kon afmaken (tegen mijzelf), werd er op dat moment op mijn raam geklopt.
De Engelstalige man van de douane melde mij het volgende: ¨Goedendag meneer, waar gaat u naartoe? Is het bij u bekend dat dit niet een ingang is voor toeristen?¨
Waarop ik antwoord: ¨Shit, meent u dit echt meneer? Dat betekend dat ik in totaal 1:00uur extra moet rijden voor de volgende douanepost en ook nog eens 1:30uur extra moet omrijden om bij mijn bestemming te komen.¨
Jammer, maar helaas heb ik toch de pech gehad om een paar extra kilometers en uren te rijden. 

Eenmaal aangekomen bij de volgende douanepost, werd ik aan de kant gezet omdat ik mijn groene kaart niet bij me had.
Ik begon te stressen en te zweten als een otter! Hoe ga ik dit oplossen, hhmm....
Vervolgens haalde ik een paar tassen uit de auto om mijn APK-document te voorschijn te halen.
Na een hoop gepraat met volledige zelfvertrouwen, heb ik het toch nog voor elkaar gekregen om hun wijs te maken dat dit de nieuw versie van de groene kaart is en dat iedereen dit document gebruikt. Wat een geluk dat ik kon doorrijden! Pfff, Het zou toch wat zijn dat ik mijn trip niet kan afmaken, omdat ik niet de juiste documenten heb?

Nog geen 5min. rijden van de douanepost moest ik een noodstop maken om te genieten van een van de mooiste omgevingen die ik ooit heb gezien.
Ik ga er niks over vertellen, want als je de foto ziet dan snap je precies wat ik bedoel.

Van Zadar naar Mostar:
Wat?! Heb je er bijna 8 uur over gedaan om bij Mostar te komen? Dat is nog niet eens 300 km...
Jep, daar heb je helemaal gelijk in. Ik heb in totaal maar 2 nachten geslapen in Zadar, omdat ik daar niet helemaal op mijn plek zat.
Nadat ik 2 nachten in Zadar heb geslapen, heb ik geprobeerd om in de plaats Dubrovnik 1 nacht / 2 dagen te blijven.
Uiteindelijk was het allemaal anders dan gedacht, want ik was mijn paspoort vergeten in Zadar en ik kwam daar pas achter tijdens het inchecken bij Dubrovnik.
Ofwel, de volgende dag ben ik om 06:00uur in de auto gestapt om mijn paspoort op te halen, heb nog even wat gegeten in Zadar en ben daarna in één stuk doorgereden naar Herzegovina. Natuurlijk is het erg vervelend om vervolgens weer terug te rijden terwijl het niet nodig was geweest.
Maar stiekem vond ik het helemaal niet erg om nog een keer te genieten van de geweldige omgeving van Kroatië!

Van Boedapest naar Zadar:
Als ik heel eerlijk ben, ben ik niet zo gecharmeerd van de wegen in Hongarije.
Het enige wat je daar hebt zijn lange / rechte wegen, gaten in het asfalt, de omgeving is vrij plat en eentonig om naar te kijken.
Maar...... toen ik eenmaal in Kroatië was aangekomen, toen begon het leuk te worden!
Wauw wauw wauw, ik heb zoveel gezien onderweg!! Eenmaal aangekomen bij het tol-portje in Kroatië was ik alleen, volledig alleen op de snelweg.
Dat is toch heerlijk rijden?! Lekker op je eigen tempo tussen de in zand, rotsen en sneeuw bedekte bergen.
Vanaf het moment dat de zon zich achter de bergen probeerde te verschuilen en het ijs sneller begon te smelten, gebeurde er iets magisch!
Een stukje natuur zoals ik die nog nooit had gezien.
Stel je eens voor dat je tijdens het rijden helemaal alleen op de snelweg bent, omringt bent door mega grote bergen en de wolken maar een paar meten bij je vandaan zweven. Je voelt je klein, heel klein...

Tot mijn spijt heb ik geen foto van dichtbij kunnen maken omdat ik niet de mogelijkheid had om te stoppen.
Probeer voor jezelf eens voor te stellen, dat je tussen deze bergen aan het rijden bent.

Van Bratislava naar Boedapest:
Hahahah ja... er valt eigenlijk niet zo veel te vertellen. Het was maar een rit van 02:15 uur.
Maar omdat ik me toch ergens wel verplicht voel om hier wat over te schrijven, wil ik melden dat de reis super relaxed is verlopen.
Ik heb circa 40km door dorpjes heengereden en vervolgens 160 km rechtdoor op de snelweg met plat landschap.
Makkelijker dan dit kan niet, toch?!

Van Zakopane naar Bratislava:
De reis richting Bratislava is tot nu het meest makkelijk gegaan. Het eerste uur heb ik alleen maar door kleine dorpjes heen gereden en eenmaal toen ik bij de tankstation aankwam realiseerde ik pas dat ik in Slowakije ben. Na eenmaal getankt te hebben en wat eten te hebben gehaald begon het best wel lastig te worden met 12% helling naar beneden en een Hongaar die continue zat te bumperkleven. Toen ik uiteindelijk op de snelweg aankwam en de Hongaar mij eindelijk passeerde, heb ik in alle rust nog 240 km in één lange, rechte weg doorgereden naar Bratislava, ofwel de hoofdstad van Slowakije. 

Van Tábor naar Zakopane:
Man o man, wat een rit! Voor een rit van 522 km heb ik 09:30 uur in de auto gezeten.
Door de sneeuw bij vertrek, werkzaamheden op de weg, een nodige pitstop, slechte wegen en natuurlijk een beetje pauze heeft het zo lang geduurd.
De hele reis was ik vrij relaxed, aangezien dit allemaal omstandigheden waren waar ik niet zo veel aan kon doen.
Totdat de schemering begon te komen en ik nog zeker 2:00uur moest rijden door de bergen met ijs, geen verlichting en slechte wegen.
Na mijn ervaring uit Tsjechië met de zelfde uitdaging (gelukkig zonder ijs), begon ik langzamerhand toch een beetje te stressen...
Al met al moet je toch een beetje geluk hebben, want precies op het moment dat ik aankwam bij de hostel, was de zon net achter de oh zo prachtige Tatra bergen verdwenen.

Van IJmuiden naar Tábor:
Ik was om 07:10 vertrokken en ben uiteindelijk om 21:25 aangekomen.
Naast het feit dat ik erg vermoeid en vol met spanning zat, is de reis erg soepel verlopen.

Het was alleen wel even schrikken toen ik in Tsjechië aankwam.
De kwaliteit van het asfalt is hier beter, maar op de snelweg is het heel gebruikelijk om stil te staan op de snelweg, geen verlichtte wegen te hebben en geen vluchtstroken...

Wil je door naar een andere pagina?
Klik dan op één van de onderstaande buttons

P.S. Wil je liever geen privé e-mail adres invullen?
Gebruik dan het volgende adres: ~ geefiklieverniet@gmail.com ~